Dani (3,5 week)

Na het bezoek aan Jesse (zie vorige blog) was het tijd om naar Dani te gaan. Wat een verschil. Dani is echt nog zo een klein babietje, net 3,5 week oud. En met zo een kleintje krijg je weer heel andere foto's en een heel andere werkwijze. Dit maakt het juist zo leuk om fotografe te zijn. De afwisseling, de verschillende kinderen (en mensen) die voor de lens verschijnen... geen ene reportage is hetzelfde.

Terug naar Dani... 
Eerst een plekje gezocht om te werken met daglicht, want dat is het mooiste met die kleintjes. Het beste licht was op de bank. Dus kussens stapelen, bont deken erop, camera instellen en dan mag de kleine Dani gaan poseren.

In het begin had hij zoiets van wat is dit? Een heleboel gemiemel en gehuil. Meneer zag het niet zo zitten. Hoe los je dit op? Waar zit het probleem? De temperatuur was warm in de kamer, de dekentjes lekker zacht, zijn buikje was vol en zijn luier schoon. 
Ojee... wat nu??? 
Gelukkig was de kraamverzorgster op visite. Ze had zoiets: "probeer eens een fohn op een lage stand te gebruiken!" Het blijkt dat het ruizen van de fohn klinkt als het geluid dat babies in de baarmoeder horen. En het beetje extra warmte is ook prettig.

Na een tijdje fohnen werd Dani lekker soezig. Een schattig mutsje op en de kleine voorzichtig in de goede posities neerleggen. Onder het ruizen van de fohn foto's maken met een baby die lekker tevreden lag te slapen. 

Na deze shoot gaat er standaard een fohn mee in mijn fototas als ik weer bij zo een kleintje mag fotograferen. En ik hoop ook binnenkort een speciale beanbag binnen te krijgen, zodat ik een stabielere ondergrond heb, dan een stapel kussens waarin de kleine af en toe wegzakt.

Het resultaat van deze fotoshoot: